Je bekijkt nu Een kraam tijd vol verassingen en pijn – Schisis

Een kraam tijd vol verassingen en pijn – Schisis

Onze kraamtijd was een rollercoaster die
elke dag weer anders was en elke dag leek
er wel iets pijnlijks bij te komen, lees je mee?
In mijn vorige blog vertelde ik jullie over mijn bevalling van Danny,
die geboren is met een dubbele schisis (hazelip) ,
ook heeft hij twee kaak spleten en een gespleten huig, 
later komen we nog achter iets anders, dat komt pas aanbod in een volgend blog.
De eerste dagen en borstvoeding
Twee hele trotse ouders stappen wat onwennig in de auto met de autostoel,
en stiekem had ik nog helemaal niet geoefend met het vast maken van de stoel in de gordel,
gelukkig wist mijn man wel hoe het moest.
Eenmaal thuis moest ik natuurlijk onze befaamde liftie maken (lift foto).
Een jas had ik blijkbaar niet mee, heel charmant dat vest van mijn man.
We hadden geen klossen onder het bed omdat ik dan mijn bed ’s
nachts niet meer uit kwam,
maar we hadden een extra matras die we op het bed neer legde,
dit ging ook prima. Zodra de kraamhulp weg was,
haalde mijn man die steeds weer weg.
De eerste keer weer thuis en niet meer zwanger…
natuurlijk wilde ik meteen een broodje 
filet americain en gerookte zalm eten en in de avond sushi,
hahaha, te erg dit!

 

 

 

 
 
 
Voor het kraam bezoek had ik al van te voren taartjes besteld
en deze werden een dag later bezorgd.

Lekker makkelijk! Muisjes mag ik zelf niet ivm.
de gluten en ik wilde wel iets wat ik zelf ook kon eten.

De geboorte kaartjes stonden ook al klaar in het systeem van een bevriende drukker,
dus we hoefde alleen nog maar de gegevens door te geven en ze werden gedrukt.
Er stond net zo’n Nijntje op zoals die op de taartjes.
De eerste dag thuis ging de borstvoeding nog onwennig,
vaak waren we er zeker wel een uur mee bezig,
ondertussen wurmde de kraamhulp zich in alle bochten om te kunnen helpen.

Danny had moeite met goed aan te happen en vacuüm te houden,
maar hij wilde wel heel graag.

Al snel kwamen we tot de conclusie dat de “hamburger” hap het beste werkte,
je plet je borst als een hamburger en zo laat je het kindje aan happen,
vervolgens moesten we goed opletten dat de onderlip wel naar buiten ging.
Bij de boven lip duwde we de spleetjes dicht met onze vingers.

Wat een gedoe als je er op terug denk!
Maar ik hield me toen al voor, 4 maanden en dan komt de lipsluiting, 

dan gaat het vast beter! 
 
 
 
 
 
 
 
 
Waarom borstvoeding?
Ik wilde zo graag borstvoeding geven.
En dan het liefst op de “luie” manier, want kolven leek me maar niks.
En dan al die flesjes steeds schoonmaken, dat is echt niet aan mij besteed. 
En natuurlijk wilde ik het ook voor de gezondheidsvoordelen voor Danny.
Ik had vroeger eczeem en ik heb huisstofmijt allergie, hooikoorts en coeliakie.
Ik hoopte met de borstvoeding Danny een gezonde start te geven en eventueel minder kans op al deze narigheden.
Daarnaast zijn schisis kindjes heel erg vatbaar voor oorontsteking, borstvoeding
schijnt te kunnen helpen in de preventie hiervan.
Tot nu toe heeft Danny ook nog nooit last van zijn oren gehad!
Voor mij was het ook nog wel zoeken naar een fijne houding,
liggend ging vrij goed en het zittend voeden heb ik echt moeten leren.
Gelukkig had ik een heel fijn voedingskussen van de Agis,
die helemaal om je middel gaat en vrij dik is,
zonder kon ik zittend bijna niet voeden tot na de lipsluiting.
De eerste drie dagen gingen heel goed,
Danny ging steeds beter drinken en de voeding duurde
dan nog maar 45 minuten. Wel had ik al kloven,
maar met de mother mates die de kraamhulp had was het goed uit te houden,
heerlijk van die koude gel dingen op je pijnlijke tepels.
Meteen had ik online nog een paar verpakkingen ervan gekocht.
We hadden een heel schema van om de 3 uur voeden,
maar als hij eerder al weer wilde drinken dan was dat ook prima.
En dan elke keer weer opschrijven of je links of rechts had gehad
of beide en waar je was geëindigd, ik kon het echt niet onthouden.
Dus elke keer moest ik weer kijken,
uiteindelijk ben ik een haar clipje gaan gebruiken
die ik dan op het bh bandje van de laatste voedkant deed.
Wat ik niet wist
Deze eerste dagen kwam ik meteen achter drie dingen
die mij van te voren niet verteld waren.
De toeschiet reflex kan verschrikkelijk pijn doen!
Dit heeft zeker een aantal maanden geduurd,
wel werd het steeds iets minder pijnlijk. 
De na weeën krijg je vooral tijdens het voeden en dat doet ook echt pijn!
Scheelt wel dat je dan de eventuele pijn in je borst op dat moment minder voelt.
En je blijft behoorlijk lang na bloeden van de bevalling.
Een soort van hele hevige ongesteldheid maal drie
en dan drie weken lang als je pech hebt.
Gelukkig heb je in je kraampakket XXXXXL maandverband gekregen
en daarna zijn we van die hele simpele dikke dingen bij de Lidl gaan halen.
Want je moet niet die met luchtjes etc. hebben ivm. infectie gevaar,
het moet kunnen ademen.
Stuwing
De echte ellende begon op dag vier, toen kreeg ik verschrikkelijke stuwing.
Danny kon daardoor niet meer aan happen en
ik moest voor elke voeding de druk er af gaan kolven.
Gelukkig had ik op aanraden van een lactatiekundige
al op voorhand een kolf gekocht.
En mijn ziekenfonds vergoede zelfs € 75,- ervan!
Wat een rot gevoel is stuwing zeg!!
De kraamhulp had vochtige maandverbandjes in de vriezer gelegd
en die kon ik dan steeds in mijn bh doen, het verlichte wel wat gelukkig.
Door het kolven moesten er dus ook steeds kolf spullen en flesjes gesteriliseerd worden.
Alles in een grote pan op het vuur en koken maar.
En dan kom je er dus ook achter dat de melk echt je
borsten uit spuit en dat je kompressen moet gebruiken.
Soms gaf het wel hilarische taferelen, Danny die helemaal onder zat,
of dat het per ongeluk op de grond terecht komt en stiekem schaam je,
je daar dan voor en ruim je het zo snel mogelijk op.
Ik begon met kompressen van de hema,
maar ben al snel over gegaan op wasbare.
Mijn man vond het denk ik wel heel raar om steeds
die dingen in de was tegen te komen en op te moeten hangen.
Deze dag vertelde mijn kraamhulp over het fenomeen “kraam tranen” en dat je,
je ineens heel verdrietig kan gaan voelen,
maar dat is heel normaal en gaat snel weer over.
Gelukkig heb ik totaal geen last van moodswings gehad,
ook tijdens de zwangerschap niet.
Natuurlijk word je wel lichtelijk chagrijnig van het nare gevoel aan je lijf,
maar ik liet me er niet heel erg door beïnvloeden.
Aan het einde van de kraamweek kreeg ik de opmerking
van een van de verloskundige dat ik zo stabiel was en vroeg
wanneer we voor een tweede gaan.
Ja, want jou lijf is gemaakt om kinderen te krijgen… ehm, oke dan?!
Nope, wij houden het bij 1 kindje.
Ik moet er zelfs nu echt niet aan denken om alles nog een keer te moeten doen.
Niet kunnen zitten
Op dag vijf kwam er nog wat leed bij, de hechtingen van
de knip gingen ineens verschrikkelijk trekken.
Ik ging schuifelend het huis door en kon niet meer zitten.
Daarvoor zat ik natuurlijk ook niet heel comfortabel met de hechtingen,
maar dit was echt verschrikkelijk!

Op deze dag begonnen ook de zogenaamde krampjes bij Danny.
Er werd me verteld dat dit normaal was en inmiddels was mijn draagzak binnen en kon ik hem daarin doen om te troosten.Ik had een ergonomische draagzak van Manduca gekocht, maar in huis vond ik dat toch niet zo fijn, dus al snel heb ik een geweven draagdoek erbij gekocht.
Dag zes sprong ineens een hechting los en was de pijn gelukkig weg!
Ik voelde het echt knappen.
De stuwing was op dag 8 ongeveer over,
vanaf die tijd begon ook alles wat beter te gaan met mij,
alleen begon Danny steeds onrustiger te worden.
Word vervolgt
Aangezien dit nu al weer heel veel tekst is geworden,
ga ik later verder in een nieuw blog
over waarom Danny zo onrustig was en hoe we er achter de oorzaak kwamen.
Als het past, komt daar ook het gedeelte over de eerste
ziekenhuis controle voor zijn schisis bij.
Bedankt voor het lezen.
Hoe heb jij je kraamtijd ervaren? Ook veel pijn gehad?
Abonneer
Abonneren op
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments